Okulda İlk Günümüz

 Bir Dönemi Geride Bıraktık 

    1 Eylül Çarşamba 2020, hatırda kalacak en özel anlardan biri olacaktı bir çok aile için. Okulumuzun kendi binası tadilata girdiği için başka bir okulun -lise- en üst katı, seminer dönemi zorluklarla taşındı, temizlendi, yerleştirildi. Kullanılmayan sınıf, yaşayan bir sınıf haline getirildi. Bir üst kata sığdırılmış bir okul, her şey hazır. Pandemi döneminden çıkmayı başaramamış bir eğitim dönemi, dünya salgınla boğuşurken biz çocuklarımızın eğitimi için kah temizlik elemanı, kah marangoz, kah kah kah neler neler olabiliriz bilirsiniz.  Sınıf hazır ama biraz soğuk neden mi? İçerisinde gülen gözler, heyecanla atan kalpler ve meraklı zihinler yok. O da olacak az kaldı...

    Tüm veliler, çocuklar doldurmuşlardı o gün okul bahçesini. Heyecan doruktaydı. 26 yürek heyecanla bekliyordu yeni sınıfını ve arkadaşlarını. En çok da öğretmenini merak ediyorlardı. Acaba nasıl bir öğretmenleri olacak.  Ya sınıfları, hangi sırada oturacak, kim olacak ilk sıra arkadaşı. Okul nasıl bir yer? Öğretmen gülümser mi? Öğretmenim bana kızar mı? Öğretmenim beni sever mi? Bir çok sorunun havada uçtuğu ve o an o soruları Havva Öğretmen yakalar ve sadece bir gülümseme ile cevap verir.

'Hoş geldiniz' der ve gülümser, maskesi olsa da açıkta kalan gözlerinden anlaşılır sevgisi ve içtenliği. Gülümsemeye karşılık içi rahatlayan çocuklar ve veliler. 

Haydi bakalım tanışalım. Rutinler yapılır. İsimlikler takılır. Minik armağanlar verilir. Sıra hep beraber ilk toplu etkinliğin yapılmasına gelir. Haydi bakalım sınıfımıza çıkıyoruz. Peki nasıl çıkacağız ve nelere dikkat edeceğiz? Küçük bir bilgilendirmeden sonra sınıfımıza doğru uzun bir yolculuğa çıktık. Üç kat yüksek merdivenler çık çık bitmeyen. İşte geldik. Sınıf bir anda aydınlandı. Hoş gelmiş sefalar getirmiştiniz.  Evet ilk sınıfa girişimiz böyleydi. Her sabah keyifle girilecek sınıfın kapısı açılmıştı sahiplerine. Hem sınıflarına hem de Havva Öğretmenin kalbine hoş gelmiş sefalar getirmişlerdi.  

1 Eylülden bu yana o kadar keyifli anlar yaşadık ki; belki kelimeler ya da cümleler karşılığı olmaya çalışırken yetmeyecek. Gözden göze bir bakış, kalpten kalbe hissediş ve engel de olsa maskelerimiz biz engelleri aştık birlikte. En güzeli de buydu. Zorlukları o kadar çoktu ki 1. sınıf öğretmeni olarak okuma-yazma sürecinde maskeli olmak. Ama yine bir olmak burada ortaya çıktı bir üye daha alarak grubumuza en başından beri olsa da :) Değerli velilerimin desteği ile süreci kolay atlattık. Teşekkürler 1/A Ailesi... 

                                                                                                                

 Havva ALAŞA